عشق

حضورت تکیه گاه امنی ست برای بودنم...

دیگر چه فرقی می کند چشمه ای خشک باشم

 

یا سرابی.....

 

مهم نیست که هستم یا نیستم

 

اصلا دیگر هست ها و نیست ها برایم فرقی نمی کند...

 

باور بودن هم گرچه در من یخ زده

 

اما مرگش برایم قابل هضم تر است

 

شاید به مترسک دل بستم

 

شاید سیاهی را پر رنگ تر کردم

 

قصه ها امتداد دارند در من

 

شبها خواب در چشمانم نور بیشتری دارد

 

کودک ارزوهایم هم که مدتهاست که با من قهر کرده است

 

نمیدانم

 

به کجا میروم

 

ساکن حس بدی هستم

 

که جز سرطان درد برایم چیزی باقی نگذاشته است

 

سردم است

 

گویا این سردی هیچوقت گرم نمی شود

 

هیچ تازگی در دلم نیست

 

زیبا است شرم کودکانه ام بر افتاب لب پنجره

 

غم بر افکارم سایه می افکند

 

تاریکی صدایم میزند

 

اخ............

 

سردم است!

 

+نوشته شده در شنبه 30 / 1 / 1398برچسب:,ساعت17:38توسط Katrin | |

شبهایم درد دارد

وقتی ندانم چراغ اتاقت را،

کدام لعنتی خاموش میکند

+نوشته شده در دو شنبه 1 / 4 / 1392برچسب:,ساعت4:59توسط Katrin | |

مطمئن باش و برو

ضربه ات کاری بود

دل من سخت شکست

وچه زشت به من و سادگی ام خندیدی

به منو عشقی پاک که پر از یاد تو بود

و به یک قلب یتیم که خیالم میگفت

تا ابد مال تو بود

تو برو،برو تا راحت تر

تکه های دل خود را ارام سر هم بند زنم...

+نوشته شده در شنبه 10 / 8 / 1390برچسب:,ساعت1:42توسط Katrin | |

زیر خاکستر ذهنم باقیست ،آتشی سرکش و سوزنده هنوز
یادگاریست زعشقی سوزان، که بود گرم و فروزنده هنوز
عشقی آنگونه که بنیان مرا، سوخت از ریشه و خاکستر کرد
غرق در حیرتم از اینکه چرا ، مانده ام زنده هنوز؟
گاه گاهی که دلم میگیرد, پیش خود میگویم
آنکه جانم را سوخت, یاد می آرد از این زنده هنوز؟
سخت جانی رابین، که نمردم از هجر
مرگ صد بار به از بی تو بودن باشد
گفتم از عشق تو من خواهم مرد
چو نمردم هستم، پیش چشمان تو شرمنده هنوز
گفته بودند که: از دل برود یار چو از دیده برفت
سالها هست که از دیده من رفتی ,لیک
دلم از مهر تو آکنده هنوز
دفتر عمر مرا دست ایام، ورقها زده است
زیر بار غم عشق، قامتم خم شد و پشتم بشکست
در خیالم اما, همچنان روز نخست, تویی آن قامت بالنده هنوز
در قمار غم عشق, دل من بردی و با دست تهی
منم آن عاشق بازنده هنوز
آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش
گر که گورم بشکافند عیان میبینند
زیر خاکستر جسمم باقیست ،آتشی سرکش و سوزنده هنوز

+نوشته شده در شنبه 10 / 8 / 1390برچسب:,ساعت1:41توسط Katrin | |

یه دنیا دلم گرفته...
یــادم بــاشـــد ... امشب بعضی از آرزوهایم را دم در بگذارم تــا رفتگــر ببــــرد ...
بیچــاره او ... ما بقــی را هم نقــدا" بــا خود بــه گور می بـــرم ...
 ما بقــی همــان " آرزوی بــا تــو بودن " است...
نتــرس جانکم حتــی آرزوی داشتنت را هم بــه کســی نمی دهم ...

 

+نوشته شده در شنبه 10 / 8 / 1390برچسب:,ساعت1:14توسط Katrin | |

دلم برای خودم،
دلم برای دغدغه ها و آرزوهایم،
دلم برای صمیمیت سیال کودکی ام تنگ شده
نمی دانم کدام روز
در پشت کدام حصار بلند
کودکی ام را جا گذاشتم
کسی آن سوی حصار نیست کودکی ام را
دوباره به طرفم پرتاب کند...

+نوشته شده در شنبه 10 / 8 / 1390برچسب:,ساعت1:12توسط Katrin | |

مدت هاي دور دلم درد بي تابي را نشناسد
مدت هاست از همه چيز گريخته ام
به اميد يک راه نجات،يک نفس براي رهايي،
يک فرياد براي تمام لحظه ها،چقدر سخت است
زماني که دلت را تنها به يک لحظه ، به يک اتفاق دلخوش کني وتمام ثانيه ها راتمام سختي ها را
به اميد رسيدن به آن لحظه به اميد دلگرمي خداي دل مدارا کني
چقدر سخت است زماني که چشم هايت تمام تلخي ها را مي بيند
وپنهان اشک مي ريزد.به اميد آن لحظه،چقدر سخت است تمام آمال و آرزوهايت تنها يک تپش شودولي زمان
رسيدن آن لحظه آسمان بي مهر شود،دريا طوفاني و ناآرام،چشم ها فرياد شود،دل ها حسرت دوران لحظه هايي
که ثانيه ها همه برايش منتظر بودند

+نوشته شده در شنبه 10 / 8 / 1390برچسب:,ساعت1:10توسط Katrin | |

یه وقتهايی که بهش ميگن وقتهای باهم بودن ، دوست داری به ساعت نگاه کنی و ببينی عقربه هاش حرکت نمی کنه ...!
دوست نداری احساس کنی ساعتت خرابه ...

دوست داری تمام ساعتها متوقف شده باشه و زمان نگذره ...!
دوست داری تو همون لحظه باقی بمونی ...!
دوست داری دستش تو دستت باشه ، همين که گرماشو حس کنی برات کافيه ...!
دوست داری فقط نگاش کنی ، همين که احساس کنی عاشقته و اينو از چشماش بخونی برات لذته ...!
دوست داری سرتو بزاری رو شونه هاش و آرامش بگيری ، و همين که احساس کنی اون شونه ها امن ترين جای دنياس برات کافيه ...!
دوست داری اونقدر بهش نزديک باشی که هيچکس نتونه جداتون کنه و همين که گرمای نفسهاشو رو صورتت احساس می کنی دلت قرص ميشه ...!
دوست داری فرياد بزنی  دوستت دارم  اما صدات در نمياد ...!
شايد خجالت می کشی و شايدم نمی خوای سکوتوبشکنی ...!
و شايد با خودت ميگی گفتن نمی خواد اون که می دونه من عاشقشم ...!

+نوشته شده در شنبه 10 / 8 / 1390برچسب:,ساعت1:8توسط Katrin | |

آرزوی من اینست که دو روز طولانی .. در کنار تو باشم فارغ از پشیمانی ..
آرزوی من اینست یا شوی فراموشم.. یا که مثل غم هر شب گیرمت در آغوشم
آرزوی من اینست که تو مثل یک سایه.. سرپناه من باشی لحظه تَر گریه
آرزوی من اینست نرم و عاشق و ساده.. همسفر شوی با من در سکوت یک جاده
آرزوی من اینست هستی تو ؛ من باشم. لحظه های هشیاری، مستی تو من باشم
آرزوی من اینست تو غزال من باشی.. تک ستاره روشن در خیال من باشی...
 

+نوشته شده در شنبه 10 / 8 / 1390برچسب:,ساعت1:7توسط Katrin | |

روزها میگذره و من همچنان دلم .....

 

گاهی آدم تو بن بستی گیر میکنه که هیچ راه فراری براش نیست !

میگن فقط مرگ هست که چاره ای براش نیست من میگم فقط مرگ نیست !

گاهی دلتنگی از مرگ برای خود آدم دردناکتره ....!

دلتنگی که هیچ چاره ای براش نیست !

مثل دلتنگیه این روزهای من .

کاش راه چاره ای براش پیدا میشد .

 

+نوشته شده در چهار شنبه 14 / 6 / 1390برچسب:,ساعت23:57توسط Katrin | |

خدا باید برم پیش کی از تو و روزگارت شکایت کنمآره ، خدا شاکیم ای خدا شاکیم ، ای خدا از خودم و همه چی و همه کس بیزارم .ای خدا من باید کجا بغض مو فریاد بزنم کجا باید برم کجا شکایت کنم؟ای خدااااااباید سرموبه کدوم سنگ بکوبم که طاقت تحمل درد منو داشته باشه؟؟کاش سینم باز میشد کاش ...خدا شاکیم ازت ، کجایی؟؟؟پس چرا چیزی  نمی گی هان، کجایی؟؟؟؟خدا این چه روزگار زشتیه که تو درس کردی؟؟خدا پس تو کجایی؟کاش دیوونه بودم کاش می شدم کاش از بین این همه مخلوق من یکی رو بی خیال می شدی ای خدا ، به کی بگم من زندگی رو نمی خوام؟خدا مگه زوره ؟؟ من نمی خوام باشم من نمی خوام.خدا ، تا کی باید سرمو رو زانوم بزارم و هق هق کنم و ترسم از این باشه که کسی منو نبینه؟؟؟خدا پس تو کجایی؟خدا ، چرا اجازه نمی دی با اختیار از این زندگی لعنتی بریم، چرا منو آفریدی؟حالا که آفریدی کجا رفتی؟؟؟این چه نزدیک تر از رگ گردن بودنیه که همش بد بختی نصیب منه؟خدا؟؟؟؟تو کجایی؟تو کجایی؟
 
مگه من ازت چی میخوام ؟نه پول میخوام ..نه خوشگلی نه مرد با اسب سفید ...نه دنیارا میخوام نه

 زیباییهاش ....من نعمت هم نمیخوام ...من هیچی نمیخوام خدا!!! ......میبینی چگونه شدم !!

 من شهرت نمیخوام .. ...خدایا هیچی نمیخوام ....

 اما ازت میخوام قلب و دلم آروم کنی .....!یعنی ان قدر سخته واست ....خدایا سوختن من چه لذتی

 داره ..من دارم ته میکشم من دارم تموم میشم و..خدایا من بریدم ......خدایا من حالم خوش نیست

 چرا آرومم نمیکنی ....چرا ؟!!!!!!!!!!!!!..

 نذار شک کنم ....نذار به مهربونیت شک کنم .....نذار ...دارم کافر میشم ....

 میبینی چی جور دارم جون میدم .....دارم آب میشم ..من خستم ..من دلم گرفته ....خدایا دیگه

 تحملم مثل گذشته نیست کوتاه بیا .....!کوتاه!

  خدایا پریشونم ...خدایا من دلگیرم ...نذار از تو هم دلگیر شم ....من میخوام آروم شم ....

 تمام نعمتهای خوبت ارزونی بنده های دیگت ...ما نخواستیم ....یعنی تو نخواستی واسم

 اما آرامش بخواه ...میترسم یک شب کار خودمم تموم کنم!!

 

+نوشته شده در چهار شنبه 14 / 6 / 1390برچسب:,ساعت19:9توسط Katrin | |

شب میلاد تو ای یار مرا

      شب غمگینی بود

           خانه با یاد تو از گل لبریز

                   همه جا پرتو لرزنده ی شمع

                            دوستانت همه شاد٬ عاشقانت همه جمع

                                       لیک در جمع عزیزان تو نبودی افسوس

                                                  همه با یاد تو در طیب و سرور

                                                            خانه در گل مستور٬ همه جا لعمه نور

                                                                       یاد شیرین تو در موج نشاط

                                                                               عکس زیبای تو در جام بلور

همه با یاد تو خندان بودند

       و من خانه به طوفان داده

              در میان همه گریان بودم

                    شمع همراه دل من می سوخت

                            و کسی آگه از این راز نبود

                                     چه کنم بی تو در شادی ها بر دلم باز نبود

                                               شمع هم گریان بود

                                                        لیک ای معنی عشق!

                                                                اشک دلداده کجا٬ گریه ی شمع کجا

                                                                           من کجا با دل تنگ٬ شادی جمع کجا

من که در بستر غم ها بودم

         تو ندانی که چه تنها بودم

                  کاش می دانستی شب میلاد عزیزت ای یار

                             من به اندازه ی چشم همه مردم شهر

                                     گریه کردم در خویش

                                             شب میلاد تو من بودم و اشک

                                                     من که از اشک غریبانه چو دریا بودم

                                                                آه٬ ای معنی عشق!

                                                                            تو ندانی که چه تنها بودم ...

 

 

 

+نوشته شده در شنبه 30 / 1 / 1390برچسب:,ساعت17:31توسط Katrin | |

کاش می شد که کسی می آمد

این دل خسته ی ما را می برد

چشم ما را می شست

راز لبخند به لب می آموخت

کاش می شد دل دیوار پر از پنجره بود

و قفس ها همه خالی بودند

آسمان آبی بود

و نسیم روی آرامش اندیشه ی ما می رقصید

کاش می شد که غم و دلتنگی

راه این خانه ی ما گم می کرد

و دل از هر چه سیاهی ست رها می کردیم

و سکوت جای خود را به هم آوائی ما می بخشید

و کمی مهربان تر بودیم

کاش می شد دشنام، جای خود را به سلامی می داد

گل لبخند به مهمانی لب می بردیم

بذر امید به دشت دل هم

کسی از جنس محبت غزلی را می خواند

و به یلدای زمستانی و تنهائی هم

یک بغل عاطفه گرم به مهمانی دل می بردیم

کاش می فهمیدیم

قد راین لحظه که در دوری هم می راندیم

کاش می دانستیم راز این رود حیات

که به سرچشمه نمی گردد باز

کاش می شد مزه خوبی را

می چشاندیم به کام دلمان

کاش ما تجربه ای می کردیم

شستن اشک از چشم

بردن غم از دل

همدلی کردن را

کاش می شد که کسی می آمد

باور تیره ی ما را می شست

و به ما می فهماند

دل ما منزل تاریکی نیست

اخم بر چهره بسی نازیباست

بهترین واژه همان لبخند است

که ز لبهای همه دور شده ست

کاش می شد که به انگشت نخی می بستیم

تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم!!!

قبل از آنی که کسی سر برسد

ما نگاهی به دل خسته ی خود می کردیم

شاید این قفل به دست خود ما باز شود

پیش از آنی که به پیمانه ی دل باده کنند

همگی زنگ پیمانه ی دل می شستیم

کاش درباور هر روزه مان

جای تردید نمایان می شد

و سوالی که چرا سنگ شدیم

و چرا خاطر دریایی مان خشکیده ست؟

کاش می شد که شعار

جای خود را به شعوری می داد

تا چراغی گردد دست اندیشه مان 

کاش می شد که کمی آینه پیدا می شد

تا ببینیم در آن صورت خسته این انسان را

شبح تار امانت داران

کاش پیدا می شد

دست گرمی که تکانی بدهد

تا که بیدار شود، خاطر آن پیمان

و کسی می آمد و به ما می فهماند

از خدا دور شدیم...

+نوشته شده در شنبه 30 / 1 / 1390برچسب:,ساعت17:21توسط Katrin | |

تو این روزا دلم خسته همه درها به روم بسته به جز دردو غمو گریه

همه چیزم ز دست رفته

منو گذاشتو رفت اون که

هستیم از وجودش بود

دل غمگینو خاموشم

پر از شادی ز عشقش بود

تو اون شب شب بارونی

با اون چشمای گریونی

که رفتی از برم ای یار

منو بردی به ویرونی

تو رفتیو گذشت افسوس

که عشق من خدایی بود

تو ای قلبت جدا از من

همه هستیم فدایی بود

حالا قصه دل من

یه ابر که باز نمیشه

اگه هر دم هی بباره

درد من درمون نمیشه

حالا پشت شیشه تنها

صدای بارون میپیچه

اما هر چقدر میباره

پیش اشکام کم میاره

چشمای قشنگ اون بود

که دلو انداخت به جودش

دست گرمو مهربونش

دلو کرده سایه بونش

توی این شبهای تاریک

روزای سرد جدایی

دل من مونده به یادت

دوباره یه روز میایی

+نوشته شده در شنبه 30 / 1 / 1390برچسب:,ساعت17:13توسط Katrin | |

 

 یادت میافتم هر جا که میرم

با یاد چشمات اروم می گیرم


یادت میافتم هر لحظه همیشه

این جای خالیت هر گز پر نمیشه


یاد تو اینجاست کنار من همیشه

یادی که هر گز از ذهنم دور نمیشه


از وقتی رفتی شکستم تو غمو درد

یه بغض کهنه منو دیوونه می کرد


دلم تنگ شده باز برای اون خاطراتمون

من ندارم حتی از تو یدونه نشون


به کی بگم من کجا بگردم

تا کی میارم من دووم


توی خواب و بیداری می بینمت همش تورو

می گی دور شدیم از هم قبول کن این فاصلرو


دلم می گیره

بیتو می میره

به عشق تو درگیره


تنهای تنهام یه بی قرارم

قول داده بودم دیگه تنهات نذارم


عکساتم این جاست تنها یادگارم

وقتی تو خوابی به یاد تو بیدارم

دلم تنگ شده باز برای اون خاطراتمون

 

من ندارم حتی از تو یدونه نشون

 


 

به کی بگم من کجا بگردم

 

تا کی میارم من دووم

 


 

توی خواب و بیداری می بینمت همش تورو

 

می گی دور شدیم از هم قبول کن این فاصلرو

 


 

دلم می گیره

 

بیتو می میره

 

به عشق تو درگیره

+نوشته شده در شنبه 29 / 1 / 1390برچسب:,ساعت20:29توسط Katrin | |

به زمین میزنی و میشکنی
عاقبت شیشه ی امیدی را
سخت مغروری و می سازی سرد
در دلی ، آتش جاویدی را

دیدمت ، وای چه دیداری ، وای
این چه دیدار دلآزاری بود
بی گمان برده ای از یاد آن عهد
که مرا با تو سر و کاری بود

دیدمت ، وای چه دیداری ، وای
نه نگاهی نه لب پر نوشی
نه شرار نفس پر هوسی
نه فشار بدن و آغوشی

این چه عشقی است که در دل دارم
من از این عشق چه حاصل دارم
می گریزی ز من و در طلبت
بازهم کوشش باطل دارم

باز لب های عطش کرده ی من
لب سوزان ترا می جوید
می تپد قلبم و با هر تپشی
قصه ی عشق ترا میگوید

بخت اگر از تو جدایم کرده
می گشایم گره از بخت ، چه باک
ترسم این عشق سرانجام مرا
بکشد تا به سراپرده خاک

خلوت خالی و خاموش مرا
تو پر از خاطره کردی ، ای مرد
شعر من شعله ی احساس من است
تو مرا شاعره کردی ، ای مرد

آتش عشق به چشمت یکدم
جلوه ای کرد و سرابی گردید
تا مرا واله بی سامان دید
نقش افتاده بر آبی گردید

در دلم آرزویی بود که مرد
لب جانبخش تو را بوسیدن
بوسه جان داد به روی لب من
دیدمت لیک دریغ از دیدن

سینه ای ،  تا که بر آن سر بنهم
دامنی ، تا که بر آن ریزم اشک
آه ، ای آنکه غم عشقت نیست
می برم بر تو و بر قلبت رشک

به زمین می زنی و می شکنی
عاقبت شیشه ی امیدی را
سخت مغروری و می سازی سرد
در دلی ، آتش جاویدی را

+نوشته شده در 18 / 4 / 1389برچسب:,ساعت15:31توسط Katrin | |

آرزویی است مرا در دل
که روان سوزد و جان کاهد
هر دم آن مرد هوسران را
با غم و اشک و فغان خواهد

بخدا در دل و جانم نیست
هیچ جز حسرت دیدارش
سوختم از غم و کی باشد
غم من مایه ی آزارش

شب در اعماق سیاهی ها
مه چو در هاله ی راز آید
نگران دیده به ره دارم
شاید آن گمشده باز آید

سایه ای تا که به در افتد
من هراسان بدوم بر در
چون شتابان گذرد سایه
خیره گردم به در دیگر

همه شب در دل این بستر
جانم آن گمشده را جوید
زین همه کوشش بی حاصل
عقل سرگشته به من گوید

زن بدبخت دل افسرده
ببر از یاد دمی او را
این خطا بود که ره دادی
به دل آن عاشق بد خو را

آن کسی را که تو می جویی
کی خیال تو به سر دارد
بس کن این ناله و زاری را
بس کن او یار دگر دارد

لیکن این قصه که می گوید
کی به نرمی رودم در گوش
نشود هیچ ز افسونش
آتش حسرت من خاموش

می روم تا که عیان سازم
راز این خواهش سوزان را
نتوانم که برم از یاد
هرگز آن مرد هوسران را

شمع ‚ ای شمع چه می خندی ؟
به شب تیره خاموشم
بخدا مُردم از این حسرت
که چرا نیست در آغوشم

+نوشته شده در 18 / 4 / 1389برچسب:,ساعت15:30توسط Katrin | |

رفتم ، مرا ببخش و مگو او وفا نداشت
راهی بجز گریز برایم نمانده بود
این عشق آتشین پر از درد بی امید
در وادی گناه و جنونم کشانده بود

رفتم ، که داغ بوسه پر حسرت ترا
با اشک های دیده ز لب شستشو دهم
رفتم که نا تمام بمانم در این سرود
رفتم که با نگفته بخود آبرو دهم

رفتم مگو ،  مگو ، که چرا رفت ، ننگ بود
عشق من و نیاز تو و سوز و ساز ما
از پرده ی خموشی و ظلمت ، چو نور صبح
بیرون فتاده بود یکباره راز ما

رفتم ، که گم شوم چو یکی قطره اشک گرم
در لابلای دامن شبرنگ زندگی
رفتم که در سیاهی یک گور بی نشان
فارغ شوم زکشمکش و جنگ زندگی

من از دو چشم روشن و گریان گریختم
از خنده های وحشی طوفان گریختم
از بستر وصال به آغوش سرد هجر
آزرده از ملامت وجدان گریختم

ای سینه در حرارت سوزان خود بسوز
دیگر سراغ شعله ی آتش زمن مگیر
می خواستم که شعله شوم سرکشی کنم
مرغی شدم به کنج قفس بسته و اسیر

روحی مشوشم که شبی بی خبر ز خویش
در دامن سکوت به تلخی گریستم
نالان ز کرده ها و پشیمان ز گفته ها
دیدم که لایق تو و عشق تو نیستم

+نوشته شده در 18 / 4 / 1389برچسب:,ساعت14:57توسط Katrin | |

گیرم که در باورتان به خاک نشسته ام

و ساقه های جوانم از ضربه های تبرهایتان زخم دار است

با ریشه چه می کنید؟

گیرم که بر سر این باغ بنشسته در کمین پرنده اید

پرواز را علامت ممنوع میزنید

با جوجه های نشسته در آشیان چه می کنید؟

گیرم که می کشید

گیرم که میبرید

گیرم که می زنید

با رویش ناگزیر جوانه چه میکنید؟

+نوشته شده در 18 / 4 / 1389برچسب:,ساعت14:48توسط Katrin | |

 
 
 

دیشب دلم گرفته بود مثل هوای بارونی

دلم هواتو کرده بود،هوای شیرین زبونیت

دلم می خواست گریه کنم بگم که سخته تنهایی

ای هم صدا،ای آشنا بگو که پیشم می مونی

نمی دونم چه حالی وکجایی و چه می کنی

ولی صدات تو گوشمه می گی که اینجا میمونی

رفتم کنار پنجره گفتم شاید ببینمت

دیدم محاله دیدنت ،چون گل باید بچینمت

رو صندلی نشستمو یهو دیدم یه قاصدک اومد پیشم

خبر آورد ای آشنا یه رازی رو بهت بگم؟؟؟

گفتم بگو،آهی کشید اومد نشست رو شونه هام

یواشکی چشماشو بست تا نبینه اشک چشام

از تو همش شکوه می کرد،با اشک گرم و دل سرد

می گفت که یادت نمی یاد اون روزای آخرو ؟؟

چه قدر دلش می خواست نگاش کنی،صداش کنی،

بهش بگی دوسش داری،به شرطی تنهاش نذاری

تا اومدم بهش بگم برو بگو دوسش دارم،پاش می شینم

دیدم که اون رفته بود و منم دارم خواب می بینم
 
 

+نوشته شده در 18 / 3 / 1389برچسب:,ساعت23:5توسط Katrin | |

 
 
مرگ را بگویید کسی اینجا به انتظار ایستاده 
مرگ را بگویید
من هستم
کسی که میعاد گاه را ترک نکرده است

من از خورشید آموخته ام
سوختن و تکرار را
در آب دیدم خداوند هست
من خداوند را فهمیده ام

چشمانم از آسمان بارانی ترند
اما گلویم هنوز
سکوت می نوشد

من بغض خواهم کرد
اما
اشک نخواهم ریخت

دار تنهایی من رنگین است
آن قدر رنگ وا رنگ
که نخواهی دانست
من در کجای این همه زشتی نشسته ام

تاریک تر از شب و
شکسته تر از پیری
تنها تر از خداوند حتی
هستم

نیرنگ چشمانت مرا شکست
صدایی نخواهی شنید هیچ گاه
اما
بدان همین که من
شکسته ام
 
 

+نوشته شده در 18 / 3 / 1389برچسب:,ساعت22:53توسط Katrin | |

 

به چشم من نگاه نكن ، دوباره گریت می گیره


ساده بگم كه عشق من ، باید تو قلبت بمیره


فاصله بین من و تو ،‌ از اینجا تا آ سموناست


خیلی عزیزی واسه من ، ولی زمونه بی وفاست


قسم نخور كه روزگار ، به كام ما دو تا نبود


به هر كی عاشقه بگو ، غم كه یكی دو تا نبود


بگو تا وقتی زنده‌ام ، نگاه تو سهم منه


هر جای دنیا كه باشی ،‌دلم واست پر میزنه


برای این در به دری ، تو بهترین گواهمی


دروغ نگو ، كه می دونم همیشه چشم به راهمی
 

+نوشته شده در 18 / 3 / 1389برچسب:,ساعت22:47توسط Katrin | |

 

منتظری چه اتفاقی بیفتد؟




اینکه دلم برایت تنگ شده کافی نیست؟








اینکه دیگر در اتاقم




پشت دریچه تنهاییم




زیر بالشهای خیس از گریه ام




هوای تازه ندارم




کافی نیست ؟




منتظری چه اتفاقی بیفتد ؟




اینکه از چشمهای شب زده ام بجای باران برف ببارد ؟




اینکه ستاره ها در آسمان برای نیاز نیمه شبم راه باز کنند ؟




اینکه تمام پروانه ها و پرستوهای سرگردان بعد دعاهایم آمین بگویند ؟







نه عزیز دلم !




هیچ اتفاق مهمی نمی افتد !




جز پژمردن چشمهای سرخ و سیاه من




جز به خاک افتادن ساقه های احساس ِ بچه گانه ام




جز ترک خوردن شیشهء اعتماد عجیبم




جز به خواب رفتن هوس یک قدم زدن







زیر آفتاب بعد از ظهر پشت بلندترین ردیف شمشادهای خیابان !

منتظری بمیرم تا برگردی ؟




اینکه دلم برایت تنگ شده کافی نیست ؟
 
 
 

+نوشته شده در 18 / 3 / 1389برچسب:,ساعت22:43توسط Katrin | |

آتش عشق

کاش آلان آغوش گرمت سر پناه خستگیم بود

دو تا چشمات پر از اندوه

واسه دل شکستگیم بود

آرزوم اینه که دستام توی دستای تو باشه

تنگیه این دل عاشق با نوازش تو واشه

واسه چی

خدا نخواسته

من تو آغوش

تو باشم

قول میدم

با داشتن تو

هیچ غمی

نداشته باشم

همه هستی قلبم تو دو حرف خلاصه میشه

عشق تو

بودن با تو

 

+نوشته شده در 18 / 3 / 1389برچسب:,ساعت22:39توسط Katrin | |

همه چی خنده دار بود
!
داشتن تو
....
بودن من
...
ماندن ما
...
رفتن تو
...
رفتن من
...
این همه آه
!
گاهی از این همه خنده گریه ام می گیرد...
 

+نوشته شده در 18 / 3 / 1389برچسب:,ساعت22:37توسط Katrin | |

 
لحظه وداعمون اون روز تماشایی بود

تو سکوت هر دو فریاد بی فردایی بود

آه سینه سوز تو هق هق گریه های من

لحظه سرودن سرود تنهایی بود

بغض راه نفسم رو بسته بود

بین ما پرده اشک نشسته بود

جمله" هرگز فراموشم مکن"

تو گلوم شکسته بود

هنوزم تا که هنوزه با منی و من باهاتم

توی جنگل لب دریا دنبال جای پاهاتم

توی این همه هیاهو دنبال زنگ صداتم

هنوزم تا که هنوزه عاشق اون خنده هاتم

یادمه خوب یادمه

واسه آخرین نگاه

واسه آخرین کلام

گریه فرصت نمی داد

گریه فرصت نمی داد

واسه جمله" خداحافظ تو "

اشک می ریخت و مهلت نمی داد

+نوشته شده در 18 / 3 / 1389برچسب:,ساعت22:32توسط Katrin | |

دست خودم نيست


اگر مي بيني عاشق تو هستم ، ديوانه تو هستم ، و تمام فکر و زندگي من تو شده اي
به خدا بدان که اين دست خودم نيست!


اگر ميبيني
چشمانم در بيشتر لحظه ها خيس است و دستانم سرد است و اگر ميبيني همه لحظه
هاي دور از تو بودن اينهمه سخت و پر از غم و غصه است بدان که اين دست خودم
نيست!


دست خودم نيست که همه لحظه ها تو را در جلو چشمانم ميبينم و به ياد تو مي باشم.


دست خودم نيست که دوست دارم هميشه در کنارت باشم ، دستانت را بگيرم ، بر
لبانت بوسه بزنم و تو را در آغوش خودم بگيرم!


به خدا دست خودم نيست که هر شب به آسمان نگاه مي اندازم و ستاره اي درخشان را ميبينم و به ياد تو مي افتم!


دست خودم نيست که هر سحرگاه به انتظارت مينشينم تا در آسمان دلم طلوعي دوباره داشته باشي

 

 

+نوشته شده در 15 / 3 / 1389برچسب:,ساعت0:27توسط Katrin | |

بامدادان به باغ رفتم،

تا برايت دامنی از گل سرخ ارمغان آورم؛

آنقدر گل چيدم تا دامنم تاب نياورد و بندش بگسست،

بند دامنم بگسست و

گلهای سرخ همراه نسيم راه دريا در پيش گرفتند،

همه رفتند و هيچکدام باز نگشتند،

تو گويی

لحظه ای آب و آتش بهم آميختند...

اکنـــــــــون

ديگر گلی ندارم که ارمغانت کنم..

ا مــا...

هنوز دامنم ازبوی گلهای سرخ عطر آگين ست..

اگر ميخواهی

عطر گلها را ببويی..

امشب

سر بر دامانم گذار،تا شرمسار نگردم..

                                            و قلبم راضی گردد که تو را خشنود ساخته ام.......

                                                             

+نوشته شده در 13 / 3 / 1389برچسب:,ساعت1:32توسط Katrin | |

هر چه کردم نشوم از تو جدا بدتر شد

از دل ما نرود مهر و وفا بدتر شد

مثلا خواستم اینبار موقر باشم

که به جای تو بگویم شما بدتر شد

این متانت به دل سنگ تو تاثیر نکرد

بلکه بر عکس فقط رابطه ها بدتر شد

آسمان وقت قرار من و تو ابری بود

تازه با رفتن تو وضع هوا بدتر شد

چاره دارو و دوا نیست که حال بد من

بی تو با خوردن دارو و دوا بدتر شد

روی فرش دل من جوهری از عشق تو ریخت

آمدم پاک کنم عشق تو را بدتر شد .

+نوشته شده در 13 / 3 / 1389برچسب:,ساعت1:23توسط Katrin | |

چقدر اين زندگي زيباست

که من بعد از چه طولاني زماني ،

يافتم عشق و تو را با هم.

تو را من دوست ميدارم

- اگرچه خوب ميداني

تو را من دوست ميدارم

و با تو زندگي زيباست

و بي تو زندگاني ....

بگذريم از اين سخن ...

بيجاست !

براي با تو بودن اين شروع بي نظيري بود،

اگر بهار مي دانست،

برايم عنچه سرخ گلي را ميشکوفانيد

که با آن خير مقدم گويمت

اما نميدانست

گمان مي کرد ، روز آخر ديدار ما آن روزبهار است

- و شايد من خودم هم اين چنين بودم ! –

پذيرايت شدم ، با بوسه و لبخند

تنت چون ديدگانت پراحساس

و احساس گريزي بي امان در چشم تو پيدا.

غروري سهمگين و وحشت آور بود،

که از چشم تو مي باريد

و من با خويشتن گفتم:

« چگونه اين غرور شرمگين‌ را بوسه بايد داد؟! »

- که سيماي غرورم سهمگين تر از غرورت بود -

« تو را من دوست مي دارم ! »

و با اين جمله ديوار غرورم را شكستم من.

تمام داستان اين بود.

< تو را من دوست مي دارم>

توهم آيا مرا ?


+نوشته شده در 13 / 3 / 1389برچسب:,ساعت1:18توسط Katrin | |